Thursday, January 7, 2010

လြတ္လပ္ေရးမရခင္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရရပီးစက ကဗ်ာေတြပါ

မင္းလုိသူငယ္ခ်င္း"

ငွက္ေတြျမင္႕ျမင္႕ပ်ံၾကတယ္

ဖမ္းဖို႕ခက္သလို

မင္းလိုသူငယ္ခ်င္းကို

ေမ႕ဖို႕ခက္ပါတယ္..........

ၾကယ္ေတြေကာင္းကင္ထက္မွာ

လင္းလက္ေနၾကတယ္

ရယူႏုိင္ဖို႕ခက္သလို

မင္းလိုသူငယ္ခ်င္းကို

မုန္းဖို႕ခက္ပါတယ္.........

ငါလည္းေသသြား

ပင္လယ္လည္းခမ္းေျခာက္သြားမယ္ဆိုလည္း

မင္းလိုသူငယ္ခ်င္းကို

ဘယ္ေတာ႕မွ ႏွုတ္မဆက္ပါဘူးကြယ္.................

FRIEND LIKE YOU

bird fly high
hard to catch
friend like you
hard to forget
stars twinkle in the sky

hard to take
friend like you
hard to hate
i will die
sea will dry

friend like you
i never say "GOOD BYE"


Dream poem

writing a poem in dream
the poem i write leaves no mark
deep in the warm night i dream the dream
in each dream i write a poem
the poem i write i do not voice
for a moment i greet the poem
for that moment i smile with joy
when i awake i recall
the old incidentof the night
and with that thought i retain the joy

အိပ္မက္ ကဗ်ာ

အိပ္မက္ထဲမွာ ၊ ကဗ်ာေရးေသာ

ေရးေသာကဗ်ာ ၊ အရာမထင္

ညဥ့္ ပင္ညဥ့္ နက္ ၊ေႏြးလွ်က္ေတြးမက္

တခါမက္လွ်င္ ၊ တပုဒ္ဆင္၍

ဆင္ေသာတပုဒ္ ၊ ကြယ္၍ျမဳပ္၍

ႏုတ္ႏွင္႕မဟ ၊ ေဖာ္မျပလည္း

ဆီးရႀကိဳရ ၊ တဒဂၤသည္

ၿပံဳးရေပ်ာ္ရ ၊ တခဏသည္

ညကျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ျပန္၍ ေျပာင္း၍

မေဟာင္းမေဆြး ၊ တေတြးေတြးပင္

တေရးႏုိးေသာ္ ၊ ေပ်ာ္ေနၿမဲ ။

WAVE AND ROCK
Myo Myint Sew

it is war
whenever we meet
yet when you retreat
wiping your tears
i sit alone here
unhappy,
whenever you leave me
you go crying
happier together quarrelling
then separated and sad,
so let's get together again
in a world that is mad.


လႈိင္းႏွင့္ ေက်ာက္ေဆာင္

ေတြ႕ၾကေသာခါ ၊ မင္းနဲ႕ငါလွ်င္
ေၾကညာ ရန္စစ္ ခင္းၾကၿမဲ ။
မ်က္ရည္ကိုသုတ္ ၊ မင္းျပန္ဆုတ္လွ်င္
ငုတ္တုတ္ငါ႕မွာ မႈိင္ရၿမဲ ။
ငါ႕ကိုၾကဥ္ဖယ္ ၊ လႈိုက္လွဲလွဲျဖင္႕
မင္းလဲလမ္းမွာ ၊ ငိုသြားၿမဲ ။
ေ၀းတသက္သက္ ၊ နီးတက်က္က
စိတ္လက္ရႊင္ပံု ၊ ရူးသူ႕ဘံုမို႕
ျပန္ဆံုဦးစို. မင္းနဲ.ငါ။

...................................

...................................ဒီကဗ်ာေတြက လြတ္လပ္ေရးမရခင္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရရပီးစက ကဗ်ာေတြပါ

...............................................ဆိုဒ္ေတြထဲမွာေတာ့.......သခင္ၾကီနာမည္နဲေ၇းတယ္ေလ

........................................................


သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကရလာေသာစာပါ...


နန္း

>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

ဘ၀ = ေခ်ာကလက္

ညာတတ္ဘြဲ ့ရ ေက်ာင္းေနဖက္လည္းၿဖစ္၊ ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းအသီးသီးမွာ ေနရာယူလုပ္ကိုင္ေနၾကသူ လူငယ္တစ္ခု သူတို ့ရဲ့ မိတ္ဆံုစားပြဲၿပီးတဲ့အခါ
ပင္စင္ယူသြားၿပီၿဖစ္တဲ့ တကၠသိုလ္က ပါေမာကၡေဟာင္းဆီကို သြားေတြ ့ၾကတယ္။

ခဏတၿဖဳတ္စကားေၿပာၿပီးတဲ့အခါ သူတို ့အလုပ္ေတြအေၾကာင္း ၿငီးတြားလာၾကတယ္။

သူ ့တပည့္ေတြကို ေခ်ာကလက္ ပူပူနဲ ့ဧည့္ခံဖို ့ပါေမာကၡၾကီး မီးဖုိေခ်ာင္ထဲဝင္သြားေလရဲ့။ ၿပန္ထြက္လာေတာ့ ေခ်ာကလက္ပူေတြထည့္တားတဲ့
အိုးၾကီးရယ္၊ ခြက္မ်ိဳးစံုရယ္ ယူၿပီးထြက္လာတယ္။ ခြက္ေတြကလည္း အစံုေပါ့။ ဖန္ခြက္၊ ေႂကြခြက္၊ ေၿမခြက္၊ တန္ဖိုးၾကီးၾကီး ေစ်းၾကီးေပးဝယ္ရတဲ့ ခြက္ေတြ၊ ကြဲလြယ္တဲ့ခြက္ေတြ - အိုး စံုလို ့ပါပဲ။
"ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္သာ လိုသလို ထည့္ေသာက္ၾကေတာ့ကြာလို ့" ေၿပာရွာတယ္။

ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေခ်ာကလက္ပူပူတစ္ခြက္စီ ေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ပါေမာကၡၾကီး စကားဆိုလာတယ္။ "သတိထားၾကည့္ၾကစမ္း - တန္ဖိုးၾကီးၾကီး၊ ခြက္လွလွေလးေတြ အားလံုးကိုယူၿပီး ႐ိုး႐ိုးခြက္ေတြ၊ ေစ်းေပါေပါခြက္ေတြေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့ၾကတယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ကိုကုိယ္အေကာင္းဆံုးကိုပဲ လိုခ်င္ၾကတယ္ဆိုတာ သဘာဝဆုိေပမယ့္အဲဒါကမင္းတို့အခုေ
ၿပာေနတဲ့ ၿပႆနာေတြ စိတ္ဖိစီးမႈေတြရဲ့ အဓိက ရင္းၿမစ္ပဲ..."

"ထည့္ေသာက္တဲ့ခြက္က ထည့္ထားတဲ့ ေခ်ာကလက္ပူပူရဲ့ အရသာနဲ ့ဘာမွပါတ္သတ္မႈ မရွိဘူး... ပိုၿပီးေစ်းၾကီးတာပဲရွိၿပီးေတာ့ ဘာေသာက္ေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာင္ သတိထားမိရဲ့လား"

"အစကေတာ့ မင္းတို ့တကယ္ေသာက္ခ်င္တာ ေခ်ာကလက္တစ္ခြက္ပါပဲ။ ခြက္မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆံုးခြက္ကို ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ခြက္တစ္ေယာက္ လိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။"

"ဘဝဆိုတာ ေခ်ာကလက္ပူပူနဲ ့တူတယ္ကြ... မင္းတို ့အလုပ္၊ ေငြ၊ ရာထူးဂုဏ္ေတြ ကေတာ့ အဲဒီေခ်ာကလက္ကိုထည့္ေသာက္တဲ့ ခြက္နဲ ့တူတယ္ကြ၊ အဲဒါေတြက မင္းတုိ့ဘဝကို ကိုင္တြယ္ေၿဖရွင္းဖို့အသံုးခံပစၥည္းပါပဲကြာ၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီခြက္နဲ ့တူတဲ့အရာေတြနဲ ့မင္းတို ့ဘဝရဲ့ အရည္အေသြးကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္မေပးႏိုင္သလို ေၿပာင္းလဲေအာင္လဲမလုပ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ" ........

ဟုတ္ပါတယ္ ...
တစ္ခါတေလမွာ ထည့္ေသာက္မယ့္ ခြက္ကုိ အာ႐ံုစိုက္ေနရင္းနဲ ့ ဘဝေခ်ာကလက္ပူပူကို ခံစားႏိုင္ဖို ့အခြင့္အေရးေတြ ဆံုး႐ွဴံးသြားခဲ့ရပါတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ေခ်ာကလက္ပူပူတစ္ခြက္စီ ခံစားဖို ့ပိုင္ဆိုင္ၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ ထည့္ေသာက္မယ့္ ခြက္ ကိုသာေရြးေနမိပါတယ္။ ဘဝမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလူဆိုတာ အေကာင္းဆံုးေတြကိုပဲ ရေနတဲ့လူ၊ ရွိေနတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္မွာရွိတာကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ႏိုင္တဲ့လူကသာ အေပ်ာ္ဆံုးလူပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္...
႐ိုးရွင္းစြာေနထိုင္ပါ။ နက္နက္႐ွိဴင္း႐ွိဴင္း ခ်စ္တတ္ပါ။ ေလးေလးနက္နက္ ဂ႐ုစိုက္တတ္ပါ။ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေၿပာဆိုဆက္ဆံၿပီးေတာ့ ဘဝေခ်ာကလက္ ပူပူေလးကို ခံစားၾကည့္လိုက္ပါ။

နန္း
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

ပညာဆိုသည္မွာ...

တစ္ခါက သခၤ်ာပညာရွင္ႀကီး “ယူကလစ္” ကို သူ ့တပည့္တစ္ေယာက္က အခုလိုေမးသတဲ့..
“ဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ… ဆရာႀကီးသင္ေပးတဲ့ ဂ်ီႀသေမႀတီ ပညာဟာ လက္ေတြ ့
မွာဘာအသံုးက်မွာလည္းခင္ဗ်ာ ။”
“ယူကလစ”္က ဘာမွၿပန္မေၿပာပါဘူး…အေစခံတစ္ေယာ
က္ကိုေခၚၿပီး အခုလိုအမိန္
့ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
“ဒီသူငယ္ကို အသၿပာနည္းနည္း မ,စလိုက္ပါကြယ္။”
“ယူကလစ”လိုလူမ်ိဳးကို “ပညာရွင္(Academic)” လို ့ေခၚပါသည္။ သူ ့တပည့္လို
လူမ်ိဳးဟာ “ပညာရွင္္”မဟုတ္ပါဘူး… အလြန္ဆံုးၿဖစ္မွ “ပညာသည္(Technician)”
လို ့ သာသတ္မွတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္…။
“ပညာရွင္” ရဲ့စိတ္ဓါတ္ဟာ “အက်ိဳးစီးပြား”နဲ ့ မယွဥ္ပါဘူး။ “ပညာ”
ကိုသာတရွိုက္မက္မက္ရွာေဖြေနလိုသူၿဖစ္တယ္။ သူရဲ့ ကိုယ္၊စိတ၊္ႏွလံုး
သံုးပါးလံုးကို အဆက္မၿပတ္ လွံု ့ေဆာ္ေနတာဟာ ေငြေႀကးမဟုတ္ပါဘူး။
ဂုဏ္ပကာသနလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူ
့အေသြးအသားထဲမွာ ကိန္း၀ပ္ေနတဲ့ “ကိုယ္ပိုင္အဟုန္”က သူ
့ကိုေမာင္းႏွင္ေနတယ္။ သူ ့ဘ၀ရဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ပညာရွာဖို
့ပါပဲ။ “ပညာ” ဟာသူ ့အတြက္ အလုပ္ၿဖစ္သလို သူ ့
ရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မွူလဲၿဖစ္ပါတယ္။
“ပညာသည္ ပညာအတြက္ (Knowledge for the sake of Knowledge)” ဆိုတာ
ပညာရွင္ေတြရဲ့ မေႀကၿငာတဲ့ မူ၀ါဒလို ့ဆိုႏိုင္ပါတယ္။“ဘာအတြက္၊
ညာအတြက္”ဆိုၿပီး လက္ရံုးဆန္ ့တန္းေလ့ရွိသူမ်ားအတြက္ကေတာ့… ဒီသေဘာကို
ဘ၀င္က် လွမယ္မထင္ပါဘူး။
“ပညာသည္၊ ပညာအတြက္”ဆိုတာ ေခါမ ဒသ၁နဆရာေတြရဲ့ လုပ္ထံုး၊လုပ္နည္းပါ။
အထူးသၿဖင့္ သခၤ်ာပညာရွင္ေတြၿဖစ္ပါတယ္။ သိၿပီးသား ပညာတစ္ခုကိုအေၿခခံၿပီး
မသိေသးတဲ့ပညာကို ဆက္ရွာတယ္။ သိၿပီဆိုတာနဲ ့ အဲဒီပညာကို အေၿခခံၿပီး ေနာက္
မသိေသးတဲ့ပညာကိုဆက္ရွာတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ ပညာခရီးသည္ဟာ
“အႀကြင္းမဲ့သိၿခင္း(Absolute True)” ဆီကိုဦးတည္ၿပီး
မေမာမပန္းခရီးဆက္ေနပါလိမ့္မယ္။
ေလာကီမွာ“အႀကြင္းမဲ့”ဆိုတဲ့ၿပည့္စံုမွူမ်ိဳးမရႏိုင္ေလေတာ့ ပညာခရီးဟာလည္း
ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေႀကာင့္ ပညာရွင္ေတြဟာ အ၀ိဇၨာကေန
၀ိဇၨာဆီကို မနားတမ္းခရီးဆက္ေနတဲ့ “စဥ္ဆက္မၿပတ္ ေလ့လာေနႀကသူမ်ား
(Continual Learners)” ၿဖစ္ပါတယ္။

mail မွလာေသာစာတစ္ေစာင္

နန္း
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

Monday, November 30, 2009

ဘီလ္ကိတ္ေျပာတဲ့ ဘဝ(၁၁)ခု

(ရန္ကုန္ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ရဲ႕)ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ (မဟုတ္ပါ)တစ္ခုမွာ ဘဲြ႔ရေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘီလ္ကိတ္က ဒီလိုအၾကံဥာဏ္ေပး ေဟာေျပာခဲ့ပါတယ္။

၁) လူ႔ဘဝက မမွ်တဘူး။ ဒါကို လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
၂) ဒီေလာကက ကိုယ့္ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို အသိအမွတ္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး။ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို အရင္လုပ္ ျပီးမွ ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ဆန္းစစ္ဖို႔ ေလာကၾကီးက ပိုေမွ်ာ္လင့္တယ္။
၃) ေက်ာင္းကေနခြါတာနဲ႔ လခေကာင္းမရႏိုင္ဘူး။ ခ်က္ခ်င္း ဟမ္းဖုန္းခ်ိတ္ထားတဲ့ ကြပ္ကဲသူ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ႏွစ္ခုစလံုးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွ ရႏိုင္တယ္။
၄) ေက်ာင္းက ဆရာေတြကို ဆိုးတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ထင္ခဲ့ရင္ တစ္ေန႔ခင္ဗ်ားတို႔ ကုမၸဏီသူေဌးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ သိလိမ့္မယ္။ သူေဌးေတြက အလုပ္ကို အေၾကြးမထားဘူး။
၅) ဟမ္ဘာဂါဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္လို႔ ကိုယ့္ကို အသံုးမက်ဘူးလို႔ မထင္နဲ႔။ ခင္ဗ်ား ဘိုးဘြားေတြက ဟမ္ဘာဂါအလုပ္အတြက္ အဓိပၸါယ္တစ္ခု ဖြင့္လိုက္မယ္။ အဲဒါက “အခြင့္အေရး” တဲ့။
၆) ခင္ဗ်ား ဘာမွျဖစ္မလာတာ ခင္ဗ်ားမိဘေတြရဲ႕ အမွားမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အမွားအတြက္ ေဒါသထြက္မေနနဲ႔။ အမွားထဲက သင္ယူပါ။
၇) ခင္ဗ်ားမေမြးဖြားခင္ ခင္ဗ်ားမိဘေတြက အခုလိုထိုင္းမိႈင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ အခုလို ထိုင္းမႈိင္းရတာက ခင္ဗ်ားအသံုးစရိတ္အတြက္ ရွာေနလို႔၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဝတ္ေတြ ေလွ်ာ္ရလို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ္ေၾကာင္း အေျပာၾကီးတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕စကားကို နားေထာင္ေနရလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားမိဘတို႔ေခတ္က ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အပူပိုင္းဇံုသစ္ေတာကို ခင္ဗ်ား ျပဳျပင္ကယ္တင္ဖို႔ မၾကိဳးစားခင္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ အိပ္ရာကို အရင္သန္႔ရွင္းလိုက္ပါ။
၈) ေက်ာင္းမွာ ႏိုင္သူနဲ႔ ႐ႈံးသူဆိုတာရွိတယ္။ ဘဝမွာ မရွိဘူး။ ေက်ာင္းက ခင္ဗ်ားကို အခြင့္အေရး မျပတ္ေပးျပီး အေျဖမွန္ရဖို႔ ရွာခိုင္းလိမ့္မယ္။ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝမွာေတာ့ ဒီလိုမရွိဘူး။
၉) တီဗီြထဲ သရုပ္ေဆာင္တာေတြက တကယ့္ဘဝေတြ မဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ဘဝက လူတိုင္း ေကာ္ဖီဆိုင္ကို ေက်ာခုိင္းျပီး အလုပ္ထဲ ဝင္ရတာခ်ည္းပဲ။
၁ဝ) စာဂ်ပိုးေတြကို တေလးတစား ဆက္ဆံပါ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ဆီမွာ ခင္ဗ်ား အလုပ္လုပ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။
၁၁) လူ႔ဘဝမွာ သင္ၾကားခ်ိန္ကာလ မသတ္မွတ္ဘူး။ ပိတ္ရက္မရွိဘူး။ ဘယ္အလုပ္ရွင္ကမွ ခင္ဗ်ားလုပ္ခ်င္တာကုိ ညႇိႏိႈင္းေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အားလပ္ခ်ိန္ကို အသံုးျပဳပါ။

>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

Tuesday, November 17, 2009

မီးကေလး

လွ်ာရိုးမရွိလို႕ ေျပာေသာစကား
မယံုေလႏွင့္ သတိထား
မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ
သိတယ္ေနာ္ အႏၱရာယ္မ်ားမယ္ မီးကေလး - - -။
• ဘဝတစ္ေကြ႕ ခဏႀကံဳေတြ႕
အမုန္းမပြား အၿပံဳးစကားေလႏွင့္
ခင္မင္ဖို႕ေတာ့ အသင့္ျပင္ေပါ့
အႏၱရာယ္လည္းကင္း ေဘးလည္းရွင္းတယ္ မီးကေလး - - -။
• သမိုင္းကေပးေသာ တာဝန္
လိပ္ျပာသန္႕သန္႕ စိတ္သန္႕သန္႕ႏွင့္ေလွ်ာက္
ခ်စ္တာေတာ့ ခ်စ္တာေပါ့
ေပးဆပ္ေသာအခ်စ္ မျဖစ္သင့္
မီးကေလးက မီးကေလးမို႕ပါ
ထိုမွသာလွ်င္ ဘဝခရီး
ေျဖာင့္ျဖဴသာယာလိမ့္မယ္ မီးကေလး - - -။
• ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳး
ငါတို႕အမ်ိဳး ငါတို႕ဘာသာ
ဓေလ့ထံုးတမ္း ရိုးရွင္းပါသည္
အထူးတလည္ ေျပာဖို႕မလို
ငါတို႕အမ်ိဳး ငါတို႕ယံုပါဘိ
• သို႕ေသာ္ - - - သို႕ေသာ္ - - - မီးကေလးရယ္
ကမာၻႀကီးက ရြာျဖစ္လို႕လာၿပီ
ငါတို႕အမ်ိဳး မီးကေလးတန္ဖိုး
တန္ခိုးစြမ္းအား ထြန္းလင္းေတာက္ပပါေစ မီးကေလး - - -။
• အသိႏွင့္က်င့္ သတိႏွင္ယွဥ္မွ
ေကာင္းမည္မဟုတ္ေလာ - - -။
• ပိုသည္မရွိ လိုသည္သာရွိ
မီးကေလး အသိပါ
ေဒါသ ေမာဟ ေလာဘေတြကို
တတ္ႏိုင္သမွ် ထိန္းဖမ္းႏိုင္ဖို႕
ေစတနာေလႏွင့္ ၫႊန္းဆိုလိုက္တယ္ မီးကေလး - - -။
• မီးကေလးဘဝ မီးကေလးအလွ
မီးကေလးေပၚ မူတည္တယ္ေနာ္
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

Friday, November 6, 2009

အုိ ဘယ့္.. ရန္ကုန္တကၠသိုလ္





Webometrics ရဲ႕ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ႏွစ္လည္ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ထိပ္တန္း တကၠသုိလ္ ၁၀၀ ကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိကုိယ္ပင္ မယုံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားရတာကို ၀န္ခံပါရေစ။ အခု ၁၀၀ ထဲမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံက တကၠသိုလ္ ၄၁ခု၊ မေလးရွားက ၁၈ခု၊ အင္ဒုိနီးရွားက ၁၄ခု၊ ဖိလစ္ပုိင္က ၁၃ခု၊ စကၤာပူနဲ႕ ဗီယက္နမ္က ၇ခုစီ ပါ၀င္တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာျပည္က တကၠသုိလ္မ်ားကုိ မဆုိထားဘိ၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေတာင္မပါဘူး။



လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...
စင္ကာပူ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာမယ္ သူဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က
ျမန္မာျပည္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကိုၾကည့္ျပီး သိပ္ အားက်ခဲ့တာ
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီးဟာ ငါတို့နိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိမ့္မလဲ........
ဒီတကၠသိုလ္ၾကီးမွာသာ ဘြဲ့ယူခြင့္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းလိမ့္မလဲ....တဲ့
စင္ကာပူျမိဳ့ေတာ္ကိုတည္ေဆာက္တဲ့အခါ ငါတို့ Burma က Rangoon City ကို သူတို့ရဲံ ပညာရွင္ေတြကိုယ္တိုင္
လာေရာက္ေလ့လာျပီးေတာ့မွ Rangoon City ရဲ့ ပံုစံကို အေျခခံယူျပီး singapore ကို တည္ေဆာက္ခဲ့တာဘဲေလ......


လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...
ထိုင္း ဘတ္ေငြ ၂၅ ဘတ္က Burma ေငြ တစ္က်ပ္ တဲ့
အခုေတာ့ ထိုင္း တစ္ဘတ္ က ျမန္မာ ေငြ ၃၅ က်ပ္ ျဖစ္သြားျပီ...

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...
ဘားမား ေဘာလံုးအသင္းက မာေဒးကားမွာ ( အေရွ့ေတာင္အာရွ နွင့္ အာရွ ထိပ္တန္းအသင္းမ်ားပါ၀င္)ဆို
ဘားမားေဘာလံုးအသင္းရဲံ ေအာင္ျမင္မွုကို အေရွ့ေတာင္အာရွ က ဘယ္အသင္း မီမွာတဲ့လဲ
အာရွမွာ ခ်န္ပီယံုျဖစ္ခဲ့တာေတြက ပံုျပင္ေတြလား

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...
ကမၻာကုလသမဂၢ အဖြဲ့ၾကီးမွာ Burmese တစ္ဦးရဲ့ ၾသဇာ
ကမၻာကို လြမ္းခဲ့တာေတြ..........
အခုေတာ့ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ဆိုရင္ ....မ်က္လံုးစိမ္းေတြနဲ့

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...
မယားေတာသူ.........က်ြန္မွာကုလားတဲ့
burma မွာ အလုပ္လာလုပ္တဲ့ နိုင္ငံျခားသားေတြ
တို့ ဘားမားေတြ သူတို့ကို အိမ္သာေဆးခိုင္းတာ
တို့ဘားမားေတြ အဂၤလန္သြားတယ္ဆိုတာက ပညာေတာ္သင္..ပညာရွင္အျဖစ္နဲ့
အခုေတာ့........ေမာင္
မေလးမွာ အိုးတိုက္မွာလား
စလံုးမွာ စားပြဲထိုးမွာလား
ဒူဘိုင္းမွာ တြင္းတူးမွာလား

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...
Burma ဆို OK
U Aung San ဆို Right
U Thant ဆို Right
U Nu ဆို Right

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...
...........................................
.................................................

အို so sorry.
I m stupid.
I m not Burma.now.
I m Myanmar.

Ha Ha ...
I m Myanmar.
Burma dead with her beauty.
Who kill?
Who kill?
နန္း
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

ရယ္ရႊင္စရာ အျဖာျဖာ

လူလည္

တစ္ခါက ေတာသားတစ္ေယာက္ဟာ ၿမိဳ႕တက္လာတယ္။ သူဟာ ၿမိဳ႕က
အေဆာက္အဦအျမင့္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး အထပ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ
ေရတြက္ေနေလရဲ႕။ အဲဒီမွာ ၿမိဳ႕သား လူလည္ တစ္ေယာက္ေရာက္ခ်လာၿပီး.... ....

( ၿမိဳ႕သား)။ ။ “ဒီမွာ၊ ဒီမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕မွာ အေဆာက္အဦးေတြကို
ဒီလို ေရတြက္ခ်င္တိုင္း ေရတြက္လို႕မရဘူးဗ်။ အထပ္ တစ္ထပ္ကို 100 ႏႈန္းနဲ႕
ေရရတယ္။ အခု ခင္ဗ်ား ေရထားတာ ဘယ္ႏွစ္ထပ္ ေရ ၿပီးၿပီလဲ”။

(ေတာသား) ။ ။ “ေၾသာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ 10 ထပ္ပဲ ေရရပါေသးတယ္”။....

( ၿမိဳ႕သား)။ ။ “ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို 1000 ေပး။ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္
ေရတြက္ခြင့္ လက္မွတ္ေပးခဲ့မယ္။ ဒါနဲ႕ ေတာသားဟာ ၿမိဳ႕သားကို ပိုက္ဆံ 1000
ေပးလိုက္ၿပီး သူေတြးေနတာက

“ ေၾသာ္၊ ၿမိဳ႕သားမ်ား လည္တယ္ လည္တယ္နဲ႕ ငါနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ ခံလိုက္ရတာပဲ။
ဟီးဟီးဟီး................ .. ငါကျဖင့္ 15 ထပ္ ေလာက္ေတာင္ ေရၿပီးၿပီ ”
တဲ့။ း)




လြဲခ်က္

စံုေထာက္ရွားေလာ့ဟုမ္းနွင့္ သူ့မိတ္ေဆြ ဂြ်န္တို ့နွစ္ေယာက္
ခရီးထြက္လာၾက၏။သူတို ့ကမ္းေျခတြင္ အစားအေသာက္မ်ားစားေသာက္ျပီးေသာ
အခါ
အိပ္စက္ၾက၏။ညသန္းေခါင္ယံတြင္ ရွားေလာ့က “ကဲ ဂြ်န္ထစမ္းပါအံုး
မိူးေပၚကိုၾကည့္လိုက္စမ္းဘာျမင္ရလဲ“ ဂြ်န္ကၾကည့္လိုက္ျပီး “ၾကယ္ေတြေလ
ရွားေလာ့ရယ္““ကဲ အဲဒီၾကယ္ေတြကို ၾကည့္ျပီး ခင္ဗ်ားဘာေျပာနိုင္လဲ“ ဂြ်န္က
ခဏစဥ္းစားလိုက္ျပီး “အင္း နက္ခက္ေဗဒ အရဆိုရင္ ဒီစၾကၤာ၀ဌာထဲမွာ
ၾကယ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရွိမယ္လို့ ေျပာလို ့ရတယ္
အဲတစ္နညး္ဆိုရင္ျဂိဳလ္ေတြေျမာက္မ်ားစြာေပါ့ အဲ ဇီ၀ေဗဒ အရဆိုရင္
ဒီေလာက္မ်ားတဲ ့ျဂိဳလ္ေတြမွာ တစ္ျဂိဳလ္ျဂိဳဴလ္မွေတာ့
သက္ရွိေတြရွိနိုင္တယ္...အဲနိွုင္းယွဥ္မွဴသီအုိရီအရေတာ့
မေန့ကအိမ္မွာအိပ္တဲ ့အရသာဟာ ဒီေန့ၾကယ္ေတြေအာက္မွာ အိပ္တဲ ့အရသာကို
မမွီၤတာအမွန္ပဲ“ ရွားေလာ့က အံ့ၾသစြာျဖင့္ “က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကို
ဒီေလာက္တံုးမယ္လို ့မထင္ဘူးဗ်ာ ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲ
က်ဳပ္တုိ့ရြက္ဖ်င္တဲ အခုိးခံရျပီဗ်“


မင္းတို႕ပဲ စြမ္းသလား

ႏိုင္ငံရပ္ျခားက တိုးရစ္စ္ တစ္ေယာက္ဟာ ေဒလီ နဲ႕ အက္ဂရာမွာ သူ႕ကို
လိုက္ပို႕ဖို႕ အိႏၵိယ ဧည့္လမ္းညႊန္ တစ္ေယာက္ကို ငွားပါတယ္။ ေဒလီက
ခံတပ္နီၾကီး ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဗိသုကာ လက္ရာေတြကို သေဘာက်လို႕
ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ၾကာေအာင္ ေဆာက္ရသလဲ လို႕ေမးပါတယ္။ ဧည့္လမ္းညႊန္က “ႏွစ္ ၂၀
ၾကာပါတယ္။” လို႕ ျပန္ေျဖပါတယ္။

“မင္းတို႕ အိႏၵိယက ေကာင္ေတြ ငပ်င္းေတြပဲ။ ငါတို႕ တုိင္းျပည္မွာ
ဒါမ်ိဳးေဆာက္ရင္ ၅ ႏွစ္နဲ႕ ျပီးတယ္။” လို႕ တိုးရစ္စ္က ျပန္ေျပာပါတယ္။

အက္ဂရာကို ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ တာ့ဂ်္မဟာရ္ ဂူသခ်ၤိဳင္းၾကီးရဲ႕
အလွအပေတြကို သေဘာက်လို႕ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ေဆာက္ရသလဲလို႕ ေမးျပန္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ “ဆယ္ႏွစ္ပဲ ၾကာပါတယ္။” လို႕ ဧည့္လမ္းညႊန္က ျပန္ေျဖပါတယ္။

“မင္းတို႕ အိႏၵိယကေကာင္ေတြ အလုပ္လုပ္တာ အေတာ္ေႏွးတာပဲ။ ငါတို႕ဆီမွာ
ဆိုရင္ ဒီလို အေဆာက္အဦးမ်ိဳးကို ၂ ႏွစ္ခြဲနဲ႕ ေဆာက္လို႕ ျပီးတယ္။” လို႕
တိုးရစ္စ္က ေျပာျပန္ပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႕ တိုးရစ္စ္ဟာ သူသေဘာက်သမွ် အေဆာက္အဦးတိုင္းကို သူတို႕
တိုင္းျပည္မွာ ဆိုရင္ အခ်ိန္ ၄ ပံု ၁ပံုေလာက္ သံုးရင္ ျပီးတယ္
ဆိုျပီးေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူတို႕ဟာ ေဒလီက ကူတပ္ မိုင္နာ
တာဝါၾကီး ကို ေရာက္လာပါတယ္။ တိုးရစ္က “ဒါဘာၾကီးလဲ” လို႕ ေမးေတာ့
ဧည့္လမ္းညႊန္က “မသိဘူး။ မေန႕က ညေနကအထိေတာ့ ဒါၾကီး မရွိေသးဘူး။” လို႕
ျပန္ေျဖ လိုက္ပါတယ္။


ေျပာထားေလ

နာမည္ႀကီး စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ တစ္ခုက အလြန္အင္မတန္မွ ကို
ရက္စက္ေသာ လူသတ္သမားတစ္ေယာက္ကို အလိုရွိေနတဲ့အတြက္ လူေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္ဆံုး ဆန္ခါတင္ အေနနဲ႔ ေယာက်ၤား ၂ ေယာက္နဲ႔ မိန္းမ ၁
ေယာက္ကိုေရြးခ်ယ္လို႕ရၾကတာေပါ့ေလ ။
အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္မႈ အေနနဲ႔ သူတို႕ ၃ ေယာက္ကို စစ္ေဆးၾကတာေပါ့ ။
ပထမဆံုး ေယာက်ၤားကို ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ပါတဲ့ ေသနတ္ တစ္လက္ေပးၿပီး
တစ္ဖက္အခန္းမွာ ရွိတဲ့ သူ႕မိန္းမကို သြားသတ္ခိုင္းပါတယ္ ။
အဲဒီ လူက ခါးခါးသီးသီးကို ျငင္းပါတယ္ .. သူ႕မိန္းမကို သူ မသတ္ရက္ပါဘူးတဲ့ ...။
ဒုတိယ တစ္ေယာက္ကလဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္မိန္းမေတာ့ ကိုယ္ မသတ္ႏိုင္ပါဘူးလို႕ပဲ
ျငင္းပါတယ္ ..။
အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အမ်ိဳးသမီး အလွည့္ေရာက္လာတာေပါ့
အမ်ိဳးသမီးကိုေျပာတယ္ .. ဒီေသနတ္ကို ယူသြားၿပီး ခင္ဗ်ား ေယာက်ၤားကို
ပစ္သတ္လာခဲ့ပါေပါ့ ..
အမ်ိဳးသမီးက အခန္းထဲ ၀င္သြားတယ္
အခန္းထဲက ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားရၿပီး အမ်ိဳးသမီးက ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ ျပန္ထြက္လာတယ္
အျပင္က အရာရွိေတြကို စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္
ရွင္တို႕က ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ဘာလို႕ထည့္ထားတာလဲ .. အမေလးမနည္းကို ရိုက္သတ္ခဲ့ရတယ္
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>